တော်သလင်းလပြည့်နေ့ရောက်တိုင်း ရာမညတိုင်းဒေသ မည်သည့်ရပ်ရွာမဆို မွန်လူမျိုးတို့သည် ဆွမ်းတော်ကြီးတင်ပွဲကို ဆင်နွှဲလေ့ရှိကြသည်။မွန်လူမျိုးတို့သည်ထေရဝါဒဗုဒ္ဓဘာသာကိုအလွန်လေးနက်ကိုင်းရှိုင်းသောလူမျိုးဖြစ်သည်။၁၂လရာသီ ပွဲ တော် များကောင်းမှုကုသိုလ်များအားအမြဲပြုလုပ်ကျင်းပလေ့ရှိကြသည်။
တော်သလင်းလပြည့်နေ့တွင် ရပ်တိုင်းရွာတိုင်းရှိ မွန်ဘုန်း တော်ကြီးကျောင်းတို့တွင် မိမိတို့စွမ်းနိုင်သမျှ လုပ်အား၊ အလှူငွေအားဖြင့်သင်္ဘောတစ်စီးတည်ဆောက်ကာ ဆွမ်း၊တံခွန်၊ကုက္ကား၊ပန်း၊ နံ့သာ၊သစ်သီး၊ ကွမ်း၊ ဆီမီး စသော အမျိုးအမည် တစ်ထောင် နီးပါး ရှိ လှူဖွယ်ဝတ္ထုအမျိုးမျိုးတို့ဖြင့် ယင်းသင်္ဘော၏ ကုန်းပတ်ပေါ် တွင် တင်လှူပူဇော်ကြသည်။
ဆွမ်းတော်ကြီးတင်ပွဲကို ဆွမ်းတော်တစ်ထောင်တင်လှူပွဲ မွန် ဘာသာခေါ် (သဘင်ဗဝ်သဿုတ်လဇျီ) ဟုလည်းစတင်ခေါ်ဝေါ် ခဲ့ကြ ပါသည်။
ဓမ္မစေတီမင်းကြီး၏သာသနာတော်သန့်ရှင်း တည်တံ့ပြန့်ပွား ရေးလုပ်ငန်းအတွက် မွန်ရာဇဝင် ဓမ္မစေတီမင်းကျမ်းအရ သီလ စင်ကြယ်သော သာသနာပြုရဟန်းတော်များ မွေးထုတ်နိုင်ရန် ကော ဇာသက္ကရာဇ်၈၃၈ခုနှစ်သီဟိုဋ်(သီရိလင်္ကာ)သို့မွန်သံဃာတော် (၄၄) ပါးကို ဓမ္မစေတီမင်းက ရာမဒူတသင်္ဘာနှစ်စီးဖြင့် စေလွှတ်တော်မူ သည်။သံဃာတော်(၄၄)ပါးတို့ကကလျာနီသိမ်တွင် ရဟန်းအသစ်ခံယူကြသည်။ ကိစ္စပြီးဆုံးသောအခါအပြန်ခရီးတွင်သင်္ဘောနှစ်စီးအနက်ရာမဒူတသင်္ဘောကခရီးစဉ် ချောမောစွာပြန်ရောက်နိုင်ခဲ့ သည်။
သို့သော် စိတြဒူတသင်္ဘောက လေပြင်းမုန်တိုင်း မိသဖြင့် သင်္ဘာမမှောက်သည့်တိုင်လိုရာခရီးပန်းတိုင်ဆီအပြီး မဆိုက် ရောက် နိုင်ခဲ့ပါ။
အိန္ဒိယနိုင်ငံ(ယခင် မဒရပ်၊ ယခု ချင်းမိုင်ဟုယူဆရသည့်) ဆိပ်ကမ်း သို့ ရောက်ရှိခဲ့ကြသည်ဟု ဆိုကြသည်။ သင်္ဘာနှစ်စီးလွှတ်သော် လည်း တစ်စီးသာပေါ်လာသည့်အခါ မင်းနှင့်တိုင်းသူ ပြည်သားများ က ရတက်မအေး ပူဆွေးခဲ့ကြရသည်။ ပျောက်ဆုံးနေသည့် သင်္ဘောတစ်စီးပေါ်တွင်လိုက်ပါကြပါသည်။ရဟန်းတော်များဘေးအန္တရာယ် မကျရောက်စေရန် မင်းနှင့်တိုင်းသူ ပြည်သားအပေါင်းက ဆုတောင်း ဝတ်ပြုကြသည်။
စိတြဒူတသင်္ဘာသဏ္ဍန်ဖန်တီးတည်ဆောက်ပြီးတော်သလင်း လပြည့်နေ့မနက်အာရုံချိန်၌ သင်္ဘောပေါ်တွင် လှူဖွယ်ဝတ္ထုအစုစုကို စုပေါင်းထည့်ပြီး ကပ်လှူပူဇော်ပွဲအသွယ်တို့ဖြင့် ဖြည့်ကြသည်။အတုမရှိ ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရား၏ ဂုဏ်တော် ရတနာမြတ်သုံး၏ ဂုဏ်တော်ကိုအာရုံပြု၍ အမျိုးအမည် ထောင်မကသော ဒါသဗ္ဗဝတ္ထု ဆွမ်းတော်ကြီးကို ဘုရားအားကပ်လှူပူဇော် သီလ ခံယူဆောက်တည်၍ ပရိတ်ရွတ်ပူဇော်ကာ တရားနာယူခြင်းကုသိုလ်ပြုလုပ်ကြသည်။
တော်သလင်းလဆုတ် နှစ်ရက်နေ့တွင်စိတြဒူတသင်္ဘော ကောင်းမွန်ချောမွေ့စွာပြန်ရောက်လာသည်ကို မင်းနှင့်တိုင်းသူ ပြည်သားများမြင်၍ ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာခရီးဦးကြိုဆို ပူဇော်ကြသည်။သင်္ဘော ပျောက်ကာအန္တရာယ်ကျရောက်နေသည့်ရဟန်းသံဃတော်များအား ဘေးရန်ခပ်သိမ်းကင်းငြိမ်းစေလိုသော ရည်မှန်းချက်ဖြင့် ကုသိုလ် ပြုဆွမ်းတော်ကြီးတင်ပွဲကို ကျင်းပခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
မွန်လူမျိုးတို့၏ ရိုးရာဓလေ့အစဉ်အလာကောင်းတရပ်ကို ရာမညတိုင်းမွန်ဒေသရှိရပ်ရွာဒေသတိုင်းတွင်ဆွမ်းတော်တစ်ထောင် ခေါ် “ဆွမ်းတော်ကြီးတင်ပွဲ”ကို ရိုးရာမပျက် တက်ကြွစွာ ပါဝင် ဆင်နွှဲကာကျင်းပပူဇော်ကောင်းမှုကုသိုလ်တော်ပြုလုပ်နေကြသည်ကို ယခုထိတိုင်အောင်မြင်တွေ့နေရပါသည်။
